J AGN
J ho vist ël mond cambié.
‘N cà dij me vecc
j dovravo ‘nco ‘l chinché
dëdnas lë specc,
p’ërdobié
l’lum a petrolio.
‘Dess aj è
ën gir da nòcc,
gran fari a lèd
d’ automòbil a gasolio.
Mi j ho ‘mparà a comuniché
vardand ben la gent ën facia,
ò scrivend con piuma e inciost,
pur fasendje quaiche macia.
‘Dess s’ëscriv da ‘n tucc ij post,
basta avej ij die svicce
e ‘n telefonin dispost.
E tegnend j orëgge dricce
‘t peu savej da tut ël mond,
neuve bo-ne,neuve grame,quai’dispet,
s’ët è bon,ma fi-na ‘ fond,
gabogné con Internet.
‘T peu parlé con tanta gent,
fin-a cola ‘n paradis,
peu ,‘t van subit da la ment,
parchè t’è mai vistje ‘l vis.
Mi, i son ho rivà fin’ chì
dòpo quai’tribulassion,
quaich maleur j l’ho patì,
pura sensa d’i gran dagn,
con fortun-a, ‘d vòte tanta
‘M resta ‘mè ‘na sensassion,
da nen ‘vei vivune otanta,
ma otscent ëd costi agn.